उदासीचे मेघ हे,दाटून येती कधीतरी
जन्म मृत्यूच्या या टोकांमध्ये
आयुष्य लटकते अधांतरी
अधांतरी आयुष्य वाहू तरी कुठवरी
अश्वत्थाम्याचे दुःख समजले
समजली त्याची व्यथा खरी
खरी व्यथा जगण्याचीच असते
मरण वरदान असले जरी
आंधळ्या प्रवासातून लागेल काय
या हाती तरी?
हाती काय अन काय माथी
शून्याचीच वर्तुळे सारी
जीवशिवाची भेट घडेस्तो
परिघावरचा मी यात्रेकरी......
कवयित्री - कावेरी डफळ
No comments:
Post a Comment