मुसक्या

"मुसक्या" म्हटलं की आठवतो
तो शेतात राबणारा बैल
न थांबता काम करत राहतो
जरी नाका तोंडातून चालला फेस

त्याची होत असेल दमछाक
त्यालाही हवा असेल थोडा विसावा
पण माणसाच्या असुडा समोर
करेल फक्त ती डोळ्यांची उघडझाप

काळ कुणाचंही उक्त ठेवत नाही
जशी करणी तशी भरणी
असं काय उगाच म्हणत नाही

आज माणूसही घुसमटतोय
तोही आतून तडफडतोय
आणि बैलाकडे पाहून म्हणतोय
खरंच तुझी व्यथा काय होती
ती आज मी अनुभवतोय

आज बैलही आहे आणि माणूसही आहे
फरक फक्त इतकाच की
बैल मात्र मोकळा श्वास घेत आहेत
आणि माणसाच्या तोंडाला
मात्र "मुसक्या" लागल्या आहेत

कवयित्री - कावेरी डफळ