अशी आठवण

वाटलं होतं आज तरी

नाही येणार आठवण 

पण कळलंच नाही कधी

येवून गेली ती आठवण

काय-कोठे असते आठवण

मनाच्या कोपऱ्यात की 

मेंदूच्या नसानसांमधे 

साठवलेली असते आठवण

सुखांचे दिवस हसवतात

आठवणीत मात्र झुरवतात 

दुःखाचे प्रसंग रडवलेले

आठवणीत तुडुंब हसवतात

आठवण असते तरी काय 

कोणाची काय अन् कोणाची काय 

आठवण असतेच तरी का 

कोणासाठी हाय तर कोणासाठी बाय

रडता रडता खदखदते

हसता हसता शहारते

आठवणच करून देते 

आठवणींना रान मोकळे

आठवणी एकांतात येतात 

एकांत आठवणी आठवतात 

आवड-निवड-साथ-सोबत 

मग सारं सारं आठवतात

शरदचं चांदणं आठवतं 

आईचं गोंदण आठवतं 

शाळेतलं गोंधळ आठवतं 

अन् मन पुन्हा गोंधळतं

आठवणींना रंग नसते 

माहित नाही वेळ म्हणजे 

अधिवेशनाखातर जमते 

कुठेतरी लांब नेवून सोडते

मनाची पाऊलं मग 

हळूच पायवाटेनं धावते 

कशाची सोबत कशाची साथ 

दुरुनच पाऊलखुणा ठेवून परतवते

एकच आस असते आठवणींत  

एक-एक क्षण बसवते आठवीत 

एक एक करता येतात कैक 

मन मात्र रडवते आठवणींत

आठवणींना ऋतू नसतो 

साठवणीचा मोसम नसतो 

कधी (?) कसा (?) देव जाणे 

दडलेला मात्र आठवणीत असतो

कंठ दाटून आणते 

का बरी आठवण 

अन् मन भरून आणते

का अशी आठवण...!!! 

कवी - धनंजय चौधरी 

(06 Oct 2011)