त्या बेभान क्षणी
मन माझे हेलावले
पाहता उधाण लाटांचे
नयन माझे स्थिरावले
चित्कार ऐकता लाटांचा
धडधडू लागले काळीजही
वादळाला सोबत द्याया
कोसळू लागला वरुणराजही
नाव आता हेलकाऊन
दोन बाजू झुकू लागली
वल्हवून सारखे हातातून
काठीही खाली पडू लागली
तिलाही आता तग धरवेना
किनारा जवळ असुनही
पैलतीरी जाता येईना
लाटांची एक धडक बसता
नावेला जलसमाधी झाली
नाकातोंडात पाणी जाता
मृत्युशय्या दिसू लागली
धीर न खचता धैर्याने
मी पोहू लागले
त्या दर्याला मागे सोडून
किनारी जाऊ लागले
पोहचता किनारी माझ्या
जीवात जीव आला
जवळून भयानक वाटणारा
सागर मनाला मोहऊन गेला
कवयित्री - कावेरी डफळ
No comments:
Post a Comment