मधुघट

मधु मागशि माझ्या सख्या परी,
मधुघटचि रिकामे पडती घरी

आजवरी कमळाच्या द्रोणी
मधु पजीला तुला भरोनि,
सेवा हि पूर्वीची स्मरोनी,
करी रोष न सख्या, दया करी

नैवेद्याची एकच वाटी
अतां दूधाचि माझ्या गाठी,
देवपुजेस्तव ही कोरांटी
बाळगी अंगणी कशि तरी

तरुण-तरुणीची सलज्ज कुजबुज
वृक्ष-झर्यांचे गुढ मधुर गुज,
संसाराचे मर्म हवे तुज ,
मधु पिळण्या परी रे बळ न करी

ढळला रे ढळला दिन सख्या
संध्याछाया भिवविती हृदया,
अतां मधुचे नांव कासया?
लागले नैत्र रे पैलतीरी

– भा. रा. तांबे