ढगाळ वातावरण

ढगाळ वातावरण माझे

मन ढवळत आहे

तू येत असल्याची 

चाहूल  देत आहे

थंडगार वारा हा

अंगाला झोमतो

अन् तुझी आठवण

मोहून टाकतो

आठवणींच काय ग

अस्सच चालायच

एक आली की बाकींनी

न बोलावता यायच्

आज किती दिवस झाले

तू न भेटल्याचे

तरीसुधा मनाचे माझे

‘मन’ नाही विसरण्याचे

मृुग- नक्षत्राचा पाउस 

सरी-सरीने होतो भास 

का कुणास ठाऊक

तुझाच हा आभास

तू मागे वळून न पाहता 

त्या दिवशी अशी गेली

ढगांच्या गडगडटाने मला

आज ‘आठवण’ करून दिली

आज वाहन ‘हत्ती’

आणि हत्तिसारखाच पाउस

तूच माझ्या चित्ती

हे मात्रा फक्त मलाच ठाऊक 

क्षुल्लक होते कारण

क्षुल्लक भांडनसाठी

क्षुल्लक नाही मी, सजनी

अन् तू माझ्यासाठी

पावसाच्या थेंबात माझे

अश्रू विरघळले 

तुझ्या आठवणीत माझे

मन चिंब झाले

डोळे आले भरून 

पाउस पडतो वरुन

ढगाना ही दु:ख असेल (?)

अगदी माझ्यासारखेच असेल

गेल्या वर्षीच्या पावसात 

भिजलो होतो तू अन् मी

अन् यंदाच्या पावसात

आपल्या “आठवणी” अन् मी

आठवणी एक-एक संपल्यानंतर

थांबला बाहेर पाउस

येशील ना ग परतून (?)

दमलो मी वाट पाहून !!!

कवी - धनंजय चौधरी