नको मला आपले आता , नको ते त्यांचे नाते ।
दगडांच्या देवता साऱ्या , काळीज नसे त्याते ।।
कुसुमसे काळीज माझे , वाहणे व्यर्थ येथे ।
दगडीच भाव तो त्यांचा , आला कळून माते ।।
ही गर्दी रे गारद्यांची , येथे न कोणी साव ।
मूर्ती अनेक रंगी या , पोटात एक भाव ।।
त्या डोळ्यात जरी दिसला , स्नेहाळ स्वप्न रंग ।
हे उपवन कागदाचे , खोटेच गंध तरंग ।।
इथला वसंत नकली , ही कोकीळ कुठे गाते? ।
कावळे उसन्या स्वरांचे , मी ओळखून त्याते ।।
महापूर मृगजळाचा , भावेल का कोणाते? ।
नको मला असले आता , नको ते त्यांचे नाते ।।
कवी - श्री. रामकृष्ण निपाणीकर
