झोपेवरची मात्रा

स्वप्नातल्या स्वप्नातल्या स्वप्नात
झोपेची गोष्ट हरवून गेली
शब्दांच्या भुतांनी मानगुट पकडली
आणि
निद्रेची उरलीसुरली झापडं
भिरकावून लावली

हाणून पाडले
कवितेच्या कत्तलीचे सारे प्रयत्न
आश्रितासारखं बसायला लावलं
भाषेच्या दाराशी
तेंव्हा
एक परका आवाज सांगत राहिला,
'झोपेवरची मात्रा हवी असेल
तर शब्दांना जोजव बाई'

न जाणे
कुठल्या वेदनेचे टाके शिवायचे असतात
कवितेला मध्यरात्री
एक असह्य गहिवर ऐकू येतो
ऊबदार रजईत
रंध्रात अवकाळी थरकाप उठतो
आणि स्वतःसाठीच
गावी वाटू लागते अंगाई .

कविते,
इतकं उपरं करू नको जगण्यापासून
मी एखादं मखर सजवेन
एखाद्या दगडाला शेंदूर फासून
टाळ पिटत राहीन
शब्दांचा माज उतरवता येतो कधी कधी,
भित्र्या माणसालाही .

कवयित्री - योजना यादव